Μήπως κάποιος φούρνος γκρεμίστηκε;

Επιτέλους. Μια συνεδρίαση ουσίας. Με περιεχόμενο. Με προτάσεις- και μάλιστα της αντιπολίτευσης- οι οποίες ψηφίστηκαν σχεδόν ομόφωνα. Με τοποθετήσεις από όλες τις πλευρές, στο ύψος των περιστάσεων. Ανάλογες της σοβαρότητας του θέματος. Χωρίς κραυγές και θεατρινισμούς. Χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις για το θεαθήναι.

Χωρίς σκοπιμότητες και μικροπολιτικές προσεγγίσεις. Σε κλίμα συναίνεσης που δυο χρόνια τώρα δεν το είχαμε ξαναζήσει.

Ένα δημοτικό συμβούλιο, που άξιζε να το παρακολουθήσεις. Που «άκουσε» τη φωνή της κοινωνίας και ανταποκρίθηκε. Που δεν συζήτησε περί ανέμων και υδάτων.

Προχθές τα τείχη ανάμεσα στα έδρανα της δημοτικής αρχής και της αντιπολίτευσης έπεσαν.

Χωρίς γιουρούσια και ανούσιες μάχες.

Χωρίς νικητές και ηττημένους. Μόνο, χάρις στο γεγονός ότι υπήρξαν «ανοιχτά μυαλά». Και γιατί το συμφέρον της πόλης ήταν η πρώτη και μοναδική προτεραιότητα όλων.

Όχι, στο προχθεσινό συμβούλιο του Πύργου, δεν «γκρεμίστηκε κάποιος φούρνος».

Απλά, για πρώτη φορά, ήσαν όλοι αντάξιοι των ρόλων τους…