Υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται και λειτουργούν με γνώμονα ακριβώς αυτό, παρότι πολλές φορές δεν είναι σε θέση να το αναγνωρίσουν ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι περισσότερο ένα ένστικτο, που αναπτύσσεται στα άτομα τα οποία παράγουν πολιτική και προχωρούν διαρκώς στις πιο βαθιές πολιτικές πράξεις κατά την διάρκεια της απτής καθημερινότητά τους και όχι στη χώρα κάποιου θολού ιδεολογικού φαντασιακού.
Ένα τέτοιο άτομο είναι μάλλον και η Έλενα Αναστασίου, η νηπιαγωγός που τα τελευταία 4 χρόνια μεγαλώνει τα παιδιά μας στο Νηπιαγωγείο του Κατακόλου. Πριν από αρκετές μέρες η παιδαγωγός ξεχώρισε ανάμεσα σε 400 (!) εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας από κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης και από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αποσπώντας το χρυσό βραβείο στην κατηγορία «Καλλιέργεια Περιβαλλοντικής Συνείδησης». Τα βραβεία διοργάνωσε για 3η συνεχόμενη χρονιά η εταιρεία Boussias Communications, με σκοπό την ανάδειξη και επιβράβευση των βέλτιστων πρακτικών στην εκπαίδευση.
Αυτό που μου προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν μία αποστροφή από τις ευχαριστίες της βραβευθείσας, η οποία ισχυρίστηκε ότι «μέσα από κάτι πολύ μικρό, μπορεί να γεννηθεί κάτι πολύ μεγάλο». Έχει κάθε δικαίωμα να το λέει. Όχι επειδή κέρδισε ένα βραβείο, αλλά επειδή γνωρίζει από πρώτο χέρι την υπόρρητη σημασία των μεγεθών. Ένα μικρό σχολειό, με λίγα μικρά παιδιά, σε ένα μικρό χωριό της Πελοποννήσου. Και τι μ’ αυτό; Από πότε το «άξιον εστί» σχετίζεται με μεγαλοσύνη των μεγεθών και των αριθμών και όχι των ψυχών;
Αυτή η ιστορία μάς διδάσκει πολλά. Πρωτίστως μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι στη ζωή ενός νηπίου, ενός μικρού παιδιού, ενός μαθητή ή φοιτητή, να «πέσει» πάνω σε έναν άνθρωπο ο οποίος να ενδιαφέρεται και να αγαπά αυτό που κάνει. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει κάποιον να μνημονεύει έναν δάσκαλο ή μια δασκάλα… Αλλά μας διδάσκει συνάμα και ότι ένας μόνο άνθρωπος μπορεί να κάνει την διαφορά˙ ότι μέσα από τον έναν, μπορούν να προκύψουν πολλοί. Ότι από κάτι πολύ μικρό, μπορεί να γεννηθεί κάτι πολύ μεγάλο.
