Του Γιάννη Αργυρόπουλου

Θα βελτιώσει τη λειτουργία των δήμων και των Περιφερειών ή θα προκαλέσει μια σειρά από νέα προβλήματα και αγκυλώσεις ο «Κλεισθένης 1»; Το συγκεκριμένο ερώτημα  εύλογα απασχολεί πλέον,  κατ’ αρχήν τους αιρετούς και εν συνεχεία τους πολίτες, μετά τα αποκαλυπτήρια του πολύκροτου νομοσχεδίου την περασμένη Παρασκευή.

Και όπως συνήθως γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις οι απόψεις διίστανται. Θα ανοίξει νέα σελίδα στην τοπική αυτοδιοίκηση με ευρύτερες συναινέσεις, συνεργασίες και συμμαχίες και μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις, είναι  η θέση όσων στηρίζουν την επιλογή της κυβέρνησης.

Θα αποτελέσει την αιτία για συναλλαγές και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, και θα προκαλέσει ακυβερνησία και ένα άνευ προηγουμένου  μπάχαλο στους δήμους αντιτείνουν όσοι τίθενται απέναντι στο νομοσχέδιο, μεταξύ των οποίων η ΚΕΔΕ και η Ένωση Περιφερειών που ήδη εξέδωσαν σχετικές ανακοινώσεις.

Το βέβαιο είναι ότι το νομοσχέδιο που έχει τεθεί από προχθές σε διαβούλευση και αναμένεται να ψηφιστεί τον Ιούνιο, αλλάζει πολλά τόσο στον τρόπο εκλογής των αιρετών όσο και στη λειτουργία των ΟΤΑ. Αν αυτές οι αλλαγές θα είναι προς το καλύτερο ή  προς το χειρότερο είναι πολύ νωρίς ακόμη για να κριθεί.

Ωστόσο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αφού δεν απαντά στο κυρίαρχο ζητούμενο που δεν είναι άλλο από την οικονομική αυτοτέλεια των δήμων. Αυτό θα επιτευχθεί μόνο με την απαλλαγή από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και αδικαιολόγητα οικονομικά βάρη που έχουν να αντιμετωπίσουν οι δήμοι.

Μόνο αν αρθούν αυτά τα προσκόμματα, και εξοπλιστούν οι δήμοι και οι Περιφέρειες με ειλικρινή μεταβίβαση αποφασιστικών δυνατοτήτων, θα αποκτήσουν πραγματική ανεξαρτησία. Αυτό το διακύβευμα δυστυχώς μετατίθεται σε μία  νέα νομοθετική πρωτοβουλία.