Τραγική είναι η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, ένα από τα γνωστά νεοκλασικά της πόλης του Πύργου, που όμως αφέθηκε στα χέρια του χρόνου και ρημάζει με ορατό τον κίνδυνο της κατάρρευσης σε ένα κεντρικό σημείο της πόλης στην οδό Ερμού. Το παλιό αρχοντικό της οικογένειας Παπαγιάννη, που άφησε πίσω φεύγοντας από την πόλη πριν από δεκαετίες πέρασε στην ιδιοκτησία του δήμου στη συνέχεια. Τα χρόνια των δύο πρώτων θητειών του σημερινού δημάρχου Γαβρίλη Λιατσή, υπήρξε έντονο ενδιαφέρον για την διάσωση και ανάδειξή του. Έμεινε στην ιστορία το περίφημο overbooking του ΕΣΠΑ που έλεγε ξανά και ξανά τότε ο δήμαρχος Πύργου – την περίοδο 2005-2006, λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές, εννοώντας την χρηματοδότηση που θα μπορούσε να εξασφαλιστεί για την ανακαίνισή του.
Το παλιό αρχοντικό Παπαγιάννη είναι ένα τριώροφο κτίριο που διέθετε εξαιρετικά νεοκλασικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, λεπτομέρειες που πραγματικά έκανε τη διαφορά και το καθιστούσαν ξεχωριστό ανάμεσα σε άλλα κτίρια της πόλης. Ξεχώριζε για τη ζωγραφική του διακόσμηση, τις οροφογραφίες του – που είχαν χαρακτηριστεί υψηλής καλλιτεχνικής αξίας και στην οποία στο πλαίσιο της αποκατάστασης θα δινόταν ιδιαίτερη βαρύτητα.
Το κτίριο δεν χρηματοδοτήθηκε ποτέ… Για να συμβεί αυτό έπρεπε να εκπονηθεί μελέτη και ο δήμος Πύργου τότε, είχε έτοιμη μόνο μια προμελέτη. Ουσιαστικά το έργο εγκαταλείφθηκε μετά τις εκλογές του 2006, οπότε και νέος δήμαρχος – διάδοχος του Γαβρίλη Λιατσή, εξελέγη ο Μάκης Παρασκευόπουλος. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τότε καταληκτική ημερομηνία για την ένταξη του έργου σε χρηματοδότηση ήταν η 10η Δεκεμβρίου 2006. Η απελθούσα δημοτική αρχή φαίνεται πως δεν κυνήγησε το «όνειρο» που με θέρμη είχε στηρίξει λίγους μήνες νωρίτερα. Όμως και η επόμενη δημοτική αρχή δεν έκανε κάτι ουσιαστικό ώστε έστω και με νέα διαδικασία, να γίνει προσπάθεια διάσωσης του αρχοντικού αυτού.
Σήμερα το κτίριο Παπαγιάννη καταρρέει… Στο εσωτερικό του δεν υπάρχει κάτι. Οι περίφημες τοιχογραφίες και οροφογραφίες χάθηκαν και σε λίγο και οι τέσσερις τοίχοι που το περικλείουν θα πέσουν. Η βαρέως τύπου σκαλωσιά προστατεύει τους περαστικούς στην οδό Ερμού στην πρόσοψη του κτιρίου, χωρίς όμως να είναι σίγουρο ότι μπορεί να παρέχει πλήρη ασφάλεια στην περίπτωση της κατάρρευσης. Ελπίδα να σωθεί το αρχοντικό δε νομίζουμε πως υπάρχει σήμερα. Το κόστος για την αναπαλαίωσή του, είναι ίσως απαγορευτικό για να προχωρήσει ένα τέτοιο έργο σε χαλεπούς καιρούς.
Μα το κυριότερο είναι πως δεν υπάρχει ενδιαφέρον, για την διάσωση των ιστορικών κτιρίων από τους αιρετούς. Όσο για τις μελέτες, ώριμες για σημαντικά κτίρια της πόλης δεν υπάρχουν, ενώ ο δήμος δεν διαθέτει τεχνικό σύμβουλο που θα δώσει τις κατάλληλες κατευθύνσεις ώστε να προχωρήσουν τέτοια έργα. Με λίγα λόγια ο Πύργος φαίνεται να είναι μια πόλη που δεν μπορεί να σώσει την ιστορία της, πλην ελαχίστων περιπτώσεων όπως το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς και ο Ι.Ν. Αγ. Νικολάου, όπου υπό προϋπόθέσεις και με τη συμβολή του υπουργείου Πολιτισμού, υλοποιήθηκαν τα έργα.
