Του Χρήστου Κάτσικα
«Ένα μήλο λαχταριστό απ’ έξω / μα σάπιο στην καρδιά: / Ω, πόσο όμορφη στην όψη φαντάζει η / απάτη!»
(Σαίξπηρ, «Ο έμπορος της Βενετίας»).
Την Πέμπτη 19 Απριλίου 2018, στις 11:00, θα παρουσιαστεί η έκθεση του ΟΟΣΑ με τίτλο «Εκπαίδευση για ένα Λαμπρό Μέλλον στην Ελλάδα» στο Υπουργείο Παιδείας (αίθουσα Γαλάτεια Σαράντη).
Στην εκδήλωση θα μιλήσουν:
- Κώστας Γαβρόγλου, Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
- Gabriela Ramos, OECD Chief of Staff and Sherpa
- Frank Van Driessche, Head of the Athens Office, Structural Reform Support Service / European Commission
Θα ακολουθήσει στις 11:40 Συνέντευξη Τύπου με συντονιστή τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας Γιώργο Αγγελόπουλο.
Όπως σημειώνει σε σημερινό της άρθρο της η Άννα Ανδριτσάκη ασφαλείς πληροφορίες επιμένουν ότι στο τελικό κείμενο της Έκθεσης του ΟΟΣΑ, ο φιλεύσπλαχνος οργανισμός αγωνιά για την «αυξανόμενη εξάρτηση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από τους αναπληρωτές, γεγονός που προκαλεί προβλήματα στο εκπαιδευτικό σύστημα».
Βεβαίως, οι «εμπειρογνώμονες» του ΟΟΣΑ ξεχνάνε να μας πουν ότι με τις παρεμβάσεις που έχουν προτείνει και έχουν υλοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια (συγχωνεύσεις σχολείων, αυξημένος αριθμός μαθητών ανά τμήμα, αύξηση ωραρίου εκπαιδευτικών, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, κατάργηση και αποψίλωση υποστηρικτικών εκπαιδευτικών δομών, κόψιμο μαθημάτων και μείωση ωρών ωρολογίου προγράμματος, κατάργηση του μειωμένου ωραρίου στα εργαστήρια φυσικών επιστημών και πληροφορικής, ξεχείλωμα ειδικοτήτων, συμπίεση τμημάτων ΕΠΑΛ, μείωση γεννήσεων λόγω των μνημονιακών μέτρων, μισθός πρωτοδιόριστου μόνιμου στα 600 ευρώ και άλλα πολλά) είναι πολύ πιθανόν, ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια γενική εκπαίδευση, τα κενά σε 1-2 χρόνια να μην ξεπερνούν τις μερικές εκατοντάδες όταν μέσα στην οκταετία από τα Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ έχουν συνταξιοδοτηθεί περίπου 20.000 καθηγητές ενώ με τις παρεμβάσεις του Υπουργείου Παιδείας την περίοδο 2011 – 2017 χάθηκαν από το εκπαιδευτικό τοπίο τουλάχιστον 10.000 επιπλέον οργανικές θέσεις!
Οπότε είναι φανερό, για όποιον έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του, ότι το λεκτικό “δώρο” του ΟΟΣΑ δεν αποτελεί παρά έναν παραπλανητικό επίδεσμο που στόχο έχει την υφαρπαγή της συναίνεσης της εκπαιδευτικής κοινότητας στις αντιεκπαιδευτικές «οδηγίες», κοντολογίς στη δρομολόγηση της αυτονομίας της σχολικής μονάδας, στην αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, στη μείωση του μισθολογικού κόστους και στη γενικευμένη αξιολόγηση στην εκπαίδευση.
Συγκεκριμένα, η έκθεση προκρίνει η κατανομή των προϋπολογισμών να περάσει σε περιφερειακό επίπεδο λαμβάνοντας υπόψη την κατανομή του προσωπικού στα σχολεία και τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε σχολείου, όπως αυτές θα προκύπτουν από την αξιολόγηση.
Ωστόσο, όσα «μαγικά» κι αν σπαταλήσουν οι «εμπειρογνώμονες» του ΟΟΣΑ, η μαχόμενη εκπαίδευση έχει κάνει ήδη την αποκρυπτογράφηση:
- Η αυτονομία της σχολικής μονάδας σημαίνει την αποκοπή του δημόσιου σχολείου από την κρατική χρηματοδότηση και τη μετατροπή του σε εμπορευματοποιημένη και ιδιωτικοποιημένη ζώνη.Είναι η ευθεία αναζήτηση από τα σχολεία οικονομικών πόρων από την τοπική ή την ευρύτερη αγορά με αντάλλαγμα ιδεολογικές, πολιτιστικές και οικονομικές εξαρτήσεις στη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος, στην επιλογή και διαχείριση του προσωπικού, στους εκπαιδευτικούς στόχους και στο κοινωνικό προφίλ κάθε σχολείου.
- Η αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η βάση για τη ραγδαία μείωση της χρηματοδότησης και της διαφοροποιημένης λειτουργίας των σχολικών μονάδων με βάση τις διαφοροποιημένες ανάγκες και οικονομικές δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών.
- Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι το στρατηγικό εργαλείο για την ένταση του καθεστώτος χειραγώγησης και ομηρίας των εκπαιδευτικών και δραστικής ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.Είναι φανερό ότι η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων και οι διαφορετικές επιδόσεις των σχολείων στη βάση μετρήσιμων δεικτών θα συμβάλουν τάχιστα στην κατηγοριοποίησή τους, ενώ η σχεδιαζόμενη «άρση των γεωγραφικών ορίων» και η «ελεύθερη επιλογή σχολείου», δημόσιου και ιδιωτικού, θέλει να σπρώξει τα δημόσια σχολεία σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό προς «άγραν πελατών», από την οποία θα συναρτούν τη χρηματοδότηση και τη συνέχιση της λειτουργίας τους.
- Σε απλά ελληνικά αν ξύσει κάποιος τα “καλολογικά” στοιχεία της έκθεσης θα ανακαλύψει από κάτω τους μόνιμους στόχους της: λιγότεροι εκπαιδευτικοί, χαμηλότεροι μισθοί, εργασιακές σχέσεις «γαλέρας», αλλά και λιγότεροι μαθητές, λιγότερα σχολεία, λιγότερα και «ξεχειλωμένα» τμήματα.
