Αν η Ελλάδα των μνημονίων κατορθώνει ακόμα να επιβιώνει αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή η κοινωνία έχει επιδείξει ασυνήθιστα όρια αντοχών. Σε κάθε μορφή της κοινωνικής ζωής αυτό είναι πλέον ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Ο τομέας όμως που αξίζει ιδιαίτερης μνείας είναι η Υγεία.

Κυρίως γιατί διασφαλίζει την υγεία και τη ζωή των πολιτών, την πρώτη προϋπόθεση στον καθένα ξεχωριστά να συνεχίζει να παλεύει και να ελπίζει. «Να’ χουμε την υγεία μας» συνηθίζουν να λένε οι απλοί άνθρωποι αξιολογώντας ως πρώτιστο το αγαθό της υγείας.

Τα νοσοκομεία της χώρας είναι η ακτινογραφία της Ελλάδας που δοκιμάζεται σκληρά από την κρίση. Εκεί απ’ όπου περνά πάνω από μισό εκατομμύριο ασθενών το χρόνο. Εκεί όπου εκατοντάδες ψυχές στριμώχνονται καθημερινά περιμένοντας τη σειρά τους για να τους δει γιατρός. Εκεί που το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό- παρά τις τεράστιες ελλείψεις- εργάζεται μέχρι εξαντλήσεως για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες.

Χωρίς ωράριο, χωρίς ρεπό, χωρίς τα αναγκαία οικονομικά μέσα. Όμως για όλα υπάρχει ένα όριο. Και όταν το όριο ξεπερνιέται τότε φθάνει ο κόμπος στο χτένι. Τα νοσηλευτικά ιδρύματα του νομού- ιδιαίτερα αυτό της Αμαλιάδας- αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου τα όρια της υπομονής και αντοχής της τοπικής κοινωνίας έχουν προ πολλού ξεπεραστεί. Η χθεσινή κινητοποίηση όπου ολόκληρη η πόλη «κατέβασε ρολά» είναι η ύστατη κραυγή αγωνίας. Σε μια κοινωνία που θέλει να διατηρήσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά- όπως ο άνθρωπος- έτσι και η υγεία του είναι ανεκτίμητη.

Δεν είναι εμπόρευμα για να έχει τιμή και η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει αν όχι υψηλό επίπεδο υπηρεσιών, τουλάχιστον το αναγκαίο. Η Υγεία στα δέκα χρόνια της κρίσης βρίσκεται στην εντατική. Και η πρώτη μάχη κατά των μνημονίων πρέπει να ξεκινήσει από δω…