Διάβασα τις δηλώσεις του κ. Τζέρι Ράις- εκπροσώπου του ΔΝΤ- για την πορεία του «Ελληνικού θέματος» που εμφανίστηκε στο προσκήνιο μετά από μακρά θα έλεγα σιωπή και δεν σας κρύβω μια ανατριχίλα την ένιωσα.

Παρότι τις δηλώσεις αυτές, κάποιοι θα μπορούσαν να τις «διαβάσουν» έως και θετικές, δεν ξέρω γιατί εμένα μου θύμισαν τη Σφίγγα.

Τη Σφίγγα της ελληνικής μυθολογίας που όπως λέει το όνομα της είναι αυτή που σφίγγει, που στραγγαλίζει. Κυρίως έφηβους και νέους που δεν απαντούν στο αίνιγμα της. Την είχε στείλει η Ήρα για να τιμωρήσει τη Θήβα για την παιδοφιλία του βασιλιά της Λάιου, που είχε βιάσει τον Χρύσιππο.

Ή ο Διόνυσος γιατί η πόλη δεν τον τιμούσε.

Όποιος και να την έστειλε, η Σφίγγα καθισμένη σε βράχο ή κολόνα, δεν σταμάταγε το φονικό της έργο. Και τότε λένε είναι που αποφάσισε ο Κρέοντας να δώσει τον θρόνο του και την αδελφή του Ιοκάστη, σε όποιον κατάφερνε να λύσει το αίνιγμα της και να την σκοτώσει.

Τα κατάφερε ο Οιδίποδας και βρήκε τον μπελά του.

Στον «Τύραννο» ο Οιδίποδας ρωτά τον Κρέοντα- τυπικό εκπρόσωπο της κάθε εξουσίας ανά τους αιώνες- γιατί τόσα χρόνια δεν είχαν ψάξει ποιος ήταν ο δολοφόνος του Λάιου.

Η Σφίγγα προβάλλεται από τον Κρέοντα- που ξέρει να αποσιωπά και να κουκουλώνει- ως  δικαιολογία. Του λέει δηλαδή ότι δεν είχαν ψάξει για τον δολοφόνο γιατί δεν πρόφταιναν.

Αυτή είναι η διαφορά του με τον Οιδίποδα που χάνει την εξουσία και τα μάτια του γιατί θέλει να μάθει την αλήθεια.

Φοβάμαι λοιπόν, μήπως η επιστροφή της «σύγχρονης Σφίγγας» γίνει το πρόσχημα για να συνεχιστεί το φονικό έργο που οχτώ χρόνια τώρα στραγγαλίζει αυτή την κοινωνία και η δικαιολογία των σύγχρονων Κρεόντων να μην μαθευτεί ποτέ ποιος είναι ο «δολοφόνος» της…