Το Μουσείο της Τράπεζας της Ελλάδος συνεχίζει  τη σειρά διαλόγων μεταξύ διακεκριμένων Ελλήνων ζωγράφων, έργο των οποίων ανήκει στη Συλλογή Έργων Τέχνης της Τράπεζας, και της δημοσιογράφου Μαίρης Αδαμοπούλου. Δεύτερος κατά σειρά προσκεκλημένος στο Μουσείο της Τράπεζας ήταν  την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου, ο Ηλείος ζωγράφος Γιάννης Αδαμάκος, του οποίου το έργο “Τοπίο σε ώχρα” (2008) ελαιογραφία σε καμβά, 160χ200 εκ. ανήκει στη Συλλογή της Τράπεζας.

Με αφορμή το έργο αυτό,  αναδείχθηκαν όψεις της ζωγραφικής και στιγμές της ζωής του καλλιτέχνη που  χρησιμοποιήθηκαν ως εφαλτήριο για μία εκ βαθέων συνομιλία σχετικά με την εικαστική δημιουργία, τη δύναμη της έμπνευσης, τις μεθόδους εργασίας και το χώρο του εργαστηρίου, τη δημιουργική και επαγγελματική ικανοποίηση, καθώς και τους μελλοντικούς στόχους στην πορεία του.

O Γιάννης  Αδαμάκος  γεννήθηκε στον Πύργο το 1952. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, στα εργαστήρια των Μαυροΐδη, Μυταρά , Τέτση και συνέχισε στο Παρίσι. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε 11 ατομικές εκθέσεις και σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2002 πραγματοποιήθηκε αναδρομική του έκθεση στη Νέα Υόρκη(Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού).

Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές εντός και εκτός Ελλάδας.

Απαντώντας στις ερωτήσεις της κ. Αδαμοπούλου , «ανάκριση κανονική» όπως σχολίασε χιουμοριστικά, είπε πως  η ζωγραφική είναι μια βαθειά βουτιά στο ασυνείδητο ,άλλωστε όπως τόνισε η ζωγραφική είναι η πρώτη τέχνη του ανθρώπου καθώς οι άνθρωποι πρωτοζωγράφισαν όταν κατοικούσαν ακόμα στις σπηλιές.

Έμπνευση για  να ζωγραφίσει ένα έργο, είναι κάθε τι  που τον αιφνιδιάζει και μπορεί να καλύψει το κενό που έχει μέσα του και αυτό το τελευταίο είναι πάντοτε η αφορμή για το επόμενο έργο.

Στη δουλειά του κάθε ενότητα προκύπτει από την προηγούμενη και χαριτολογώντας είπε ότι τα έργα του μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Μάλιστα ανέφερε πως όταν τον ρώτησε μια φίλη του εάν έχει κάνει κάτι άλλο από την έκθεση στη γκαλερί Citronne το καλοκαίρι στον Πόρο,  της απάντησε « ναι, αλλά και τα νέα μου έργα μοιάζουν με αυτά που ξέρεις».

«Πονεμένη ιστορία η επιλογή τίτλων στα έργα μου» 

Παρουσίασε έργα του όπως οι «Κένταυροι»  και οι «Εσταυρωμένοι» και σχολίασε ότι οι τίτλοι στις θεματικές ενότητες είναι γι΄αυτόν μια πονεμένη ιστορία, καθώς δυσκολεύεται πολύ με αυτή την τελική πινελιά σε κάθε έργο του, αλλά δεν είναι ο μόνος και ανέφερε το διάλογο που είχε η Κική Δημουλά με φίλο ποιητή ο οποίος δεν πειθόταν για την αναγκαιότητα των τίτλων ,με τη Δημουλά να του λέει πως ο τίτλος «είναι το τσιγκέλι στο σφαχτό».

Περιέγραψε τις αδυναμίες και τις  δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν είτε  σχετικά με τις μεθόδους που του ταιριάζουν στην εικαστική του δημιουργία και δήλωσε ότι οι «Νύχτες από γραφίτη» είναι το αγαπημένο του έργο, είτε με τις «παύσεις» που τον έχουν ταλαιπωρήσει στο παρελθόν «όταν ήμουν 37-38 χρόνων νόμιζα ότι δεν θα ξαναζωγραφίσω» .

Στάθηκε τυχερός, ανέφερε, για τους δασκάλους του στην Α.Σ.Κ.Τ καθώς του πρόσφεραν τα καλύτερα εφόδια για τη μετέπειτα πορεία του. Όμως, όπως δήλωσε, δασκάλους έχουμε και αυτούς που επιλέγουμε και οι δυο καλλιτέχνες που τον «ταρακούνησαν» είναι οι Ρόθκο και Τέρνερ, των οποίων αρέσκεται συνεχώς να «κρυφακούει τη συζήτηση’’ και να έχει έναν εσωτερικό διάλογο μαζί τους.

Στην ερώτηση της κ. Αδαμοπούλου για το τι θα ήθελε να έγραφαν στο λήμμα της Ιστορίας της Τέχνης για τον Γιάννη Αδαμάκο, απάντησε «Ο ανικανοποίητος».

Ο κ. Αδαμάκος απάντησε στις ερωτήσεις και στα ευμενή σχόλια από το κοινό που παρακολουθούσε και η συζήτηση ολοκληρώθηκε με ένα απόσταγμα φιλοσοφικής θεώρησης του κόσμου που τον έχει προσωπικά στιγματίσει «Θεέ μου δώσε μου τη Δύναμη να αντέχω όσα δεν μπορώ να αλλάξω, το Θάρρος για να αλλάξω όσα μπορώ και τη Σοφία να γνωρίζω τη διαφορά».

Η εκδήλωση ήταν  ανοικτή στο κοινό με ελεύθερη είσοδο και μεταδόθηκε ζωντανά μέσω της σελίδας του Μουσείου στο Facebookhttps://www.facebook.com/BoGMuseum.

Συντονισμός-Οργάνωση εκδηλώσεων: Χάρις Κανελλοπούλου, ιστορικός τέχνης.

Πουλχερία Γεωργιοπούλου