Να ‘μαστε λοιπόν στη καρδιά του καλοκαιριού. Με τον Ιούλιο να μας μπαίνει φουριόζος συνοδευόμενος από το πρώτο κύμα καύσωνα και τον υδράργυρο να χτυπά νούμερα ρεκόρ για την περιοχή.

Παρ ’όλα αυτά, θα έλεγα ότι τη βγάλαμε αλώβητοι. Αν αφαιρέσεις τα air-conditions που πήρανε φωτιά… καπνό δεν είδαμε να βγαίνει στο νομό. Κάτι ο Αίολος που δεν άνοιξε τους ασκούς του, κάτι -που καθώς φαίνεται- το πάθημα μας έγινε μάθημα, η πυροσβεστική έμεινε απλά στις συνήθεις για την εποχή περιπολίες.

Κατά τ’ άλλα επειδή οι πόλεις έγιναν σωστό καμίνι τραβήξαμε ομαδόν στις παραλίες του νομού. Μέχρι την Κυριακή τ’ απόγευμα που πήρε να δροσίζει, δεν κυκλοφορούσε στους δρόμους ψυχή. Μικροί μεγάλοι φορέσαμε τα «μπανιερά» μας και όπου φύγει-φύγει.

Εδώ που τα λέμε δεν έχουμε παράπονο. Η φύση ευλόγησε τούτο τον τόπο με πανέμορφες ακρογιαλιές και γάργαρα νερά. Τι άλλο να ζητήσεις. Σαββατοκύριακο ήτανε, τα φορτώσαμε στο κόκορα και εις αύριον τα σπουδαία.

Θα μου πεις μετά, τα μελλούμενα τα ξέρουμε. Δεύτερο εξάμηνο κι ήρθε ο καιρός των δόσεων. Όχι ότι το πρώτο μας άφησαν να πάρουμε ανάσα, αλλά λέμε τώρα. Έφορας, τράπεζες, ταμεία μας περιμένουν μόνιμα πια στη γωνία. Απλά από Ιούλιο μας έρχονται τα νέα ραβασάκια έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.

Σιγά όμως μη τα βάψουμε και μαύρα. Καλοκαιράκι έχουμε και σαν το καλό το παλικάρι ξέρουμε κι άλλο μονοπάτι. Λίγο καρπούζι, λίγο θάλασσα και το κορίτσι μας κι από ‘δω πάνε οι άλλοι…