Σε πηγή μιας νέας αντιπαράθεσης μεταξύ του υπουργείου Παιδείας και της συνδικαλιστικής ηγεσίας των εκπαιδευτικών τείνει να εξελιχθεί η πρόβλεψη για «το υποχρεωτικό ωράριο δασκάλων και καθηγητών», όπως αυτή περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο που βρίσκεται υπό συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής.

Πιο συγκεκριμένα, η επίμαχη νομοθετική ρύθμιση προβλέπει την υποχρεωτική παρουσία των εκπαιδευτικών στα σχολεία για 6 ώρες την ημέρα, ακόμη κι αν έχουν ολοκληρώσει τα διδακτικά τους καθήκοντα. Σκοπός, όπως αναφέρεται στην προτεινόμενη διάταξη, είναι να προσφέρουν κι άλλες υπηρεσίες, όπως η επίβλεψη των σχολικών γευμάτων, η συμμετοχή στην προετοιμασία και στην πραγματοποίηση εορταστικών, αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, η εκτέλεση διοικητικών εργασιών ή ακόμη και η διόρθωση εργασιών και διαγωνισμάτων.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι αλλαγές στο ωράριο των εκπαιδευτικών ήταν μεταξύ των βασικών απαιτήσεων των εκπροσώπων των δανειστών στο πλαίσιο της τρίτης αξιολόγησης. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα πήγαιναν ένα βήμα παρακάτω ζητώντας την αύξηση των ωρών διδασκαλίας ακόμη και στις 30 εβδομαδιαίως, τη στιγμή που  σήμερα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση το ωράριο κυμαίνεται από 18 έως 24 ώρες.

«Τιμωρητική διάταξη, κερκόπορτα για μελλοντική αύξηση των ωρών διδασκαλίας»

Αυτός φαίνεται πως είναι κι ο βασικός φόβος της συνδικαλιστικής ηγεσίας των καθηγητών, καθώς όπως δηλώνει ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Νίκος Παπαχρήστος: «Θεωρούμε πως είναι η κερκόπορτα για την μελλοντική αύξηση των διδακτικών ωρών. Θέλουν να μας κάνουν ουσιαστικά να συνηθίσουμε να μένουμε στους χώρους του σχολείου ακόμη κι αν έχουμε διδακτική δουλειά να κάνουμε για να έρθει κάποια στιγμή να πει ο υπουργός “κάθεστε που κάθεστε δεν κάνετε παραπάνω ώρες μάθημα;”. Την ίδια στιγμή, απορρίπτει τους ισχυρισμούς πως με αυτό τον τρόπο θα γίνεται πιο εύκολα η δουλειά των εκπαιδευτικών: «Στα σχολεία υπάρχουν πολύ περιορισμένοι χώροι για τους εκπαιδευτικούς.

Πιο συγκεκριμένα, για 25 εκπαιδευτικούς αναλογούν περίπου 10 γραφεία. Αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι όχι απλά δεν μπορούν να κάνουν δουλειά, αλλά δεν μπορούν ούτε να σταθούν καλά-καλά. Όλα αυτά δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τα ευρωπαϊκά πρότυπα που φέρνουν διάφοροι ως παράδειγμα». Ο κ. Παπαχρήστος καταλήγει λέγοντας ότι «σε καμιά περίπτωση οι εκπαιδευτικοί δεν αντιτιθέμεθα στην παρουσία μας στα σχολεία πέραν των διδακτικών ωρών, ιδιαίτερα όταν έχουμε κι άλλες εργασίες να διεκπεραιώσουμε. Σε τιμωρητικές όμως διατάξεις, όπως αυτή, θα βρεθούμε απέναντι».

«Καμιά ουσιαστική αλλαγή, προσχηματικές οι αντιδράσεις»

Από την άλλη, πηγές του υπουργείου Παιδείας κάνουν λόγο για «προσχηματικές αντιδράσεις», επισημαίνοντας πως «στην πραγματικότητα τίποτα δεν αλλάζει, καθώς πρόκειται ουσιαστικά για μια επαναδιατύπωση του νόμου 1566/1985, με μόνη διαφορά ότι πλέον απαριθμούνται οι αρμοδιότητες. Άλλωστε, το υποχρεωτικό ωράριο ισχύει για τους εκπαιδευτικούς εδώ και 33 χρόνια, άσχετο που δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα». Οι ίδιες πηγές τονίζουν πως σε καμιά περίπτωση δεν προβλέπεται η καταγραφή παρουσιών, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο θα εφαρμοστεί στην πράξη η νέα αυτή διάταξη.