Η τύχη λειτουργεί με πολλούς τρόπους. Όταν σου γυρίζει την πλάτη, ας πούμε, την λένε ατυχία. Η τύχη φταίει, που δεν δήλωσε τυφλά την πίστη της σε σένα και τώρα εντελώς ξαφνικά, εντελώς αναίτια, σου χάλασε την ησυχία σου και αναγκάζεσαι να απολογείσαι δεξιά κι αριστερά για τον εφησυχασμό σου. Υπάρχει φράση στη νέα ελληνική ακριβώς γι’ αυτό. Ονομάζεται «δικαιολογώ τα αδικαιολόγητα», ή προσπαθώ, σε κάθε περίπτωση…

Εδώ θα πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές τι σημαίνει «ανασκουμπώνομαι» και υπό ποια έννοια σχετίζεται με την δημόσια διοίκηση, ώστε να εξαλειφθούν τυχόν περιθώρια για παρεξηγήσεις. «Ανασκουμπώνομαι» λοιπόν σύμφωνα με τα κοινά λεξικά σημαίνει «σηκώνω τα μανίκια ψηλά, για να κάνω μια δουλειά» ή αλλιώς «προετοιμάζομαι για να ξεκινήσω μια δουλειά που θα απαιτήσει χρόνο και προσπάθεια».! Ωστόσο, εδώ τίθεται ένα επιτακτικό ερώτημα: κάνει ο καθένας αυτό που πρέπει; Κάνει τη δουλειά του, κατά τρόπο ουσιαστικό κι όχι απλά τυπικό, σα να υποκρίνεται δηλαδή ότι κάνει κάτι, ενώ στην πραγματικότητα κάνει ελάχιστα;

Κάποτε, ένας δήμαρχος άρχισε να παραπονιέται στην ομήγυρη ότι ο ίδιος είχε όρεξη να κάνει πολλά για τον δήμο και τους δημότες του, αλλά το «κράτος» δεν του έδινε τα λεφτά. Τότε, ένας υποστηρικτής του με μεγάλη επιρροή στα πράγματα του αντιπρότεινε: «εγώ δεν σε ψήφισα γι’ αυτά που δεν μπορείς αλλά γι’ αυτά που μπορείς». Έτσι είναι, καθότι απαραίτητη προϋπόθεση κάθε έργου και χρηματοδότησης είναι να ενδιαφέρεσαι και να την κυνηγάς.