Ως αυταπάτη ορίζεται συνήθως μια σταθερή ψεύτικη πεποίθηση. Στη καθημερινή γλώσσα χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει μια πεποίθηση που είναι είτε ψεύτικη, φαντασιόπληκτη, είτε αποτελεί προϊόν εξαπάτησης. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία μάλιστα, η απάτη ήταν η προσωποποίηση της εξαπάτησης, της παραπλάνησης.

Δυστυχώς, στην ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων ετών, υπήρξαν πολιτικοί του τόπου που ενέπνευσαν πολλές αυταπάτες. Και οι πολίτες όχι μία, αλλά αρκετές φορές εξαπατήθηκαν.

Κατά πόσο βέβαια οι πολιτικοί που καλούνται να χαράζουν την τύχη της χώρας, δικαιολογούνται να σπέρνουν ουτοπίες είναι άλλο ερώτημα.

Ας δεχθούμε όμως ότι, όπως όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται να κάνουν λάθος.

Για μια φορά όμως, όχι δεύτερη και σίγουρα όχι για πολύ. Διότι μπορεί να ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό.

Γιατί, κάποια στιγμή, το «παραμύθι» τελειώνει.

Και τότε όσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες…