Είναι εξαιρετικά δύσκολο στους πολίτες που απλώς έκαναν το στρατιωτικό τους κάποια στιγμή και δεν φόρτωσαν το στήθος τους γαλόνια και παράσημα- μάλλον έπειτα από μάχες γραφείου- να παρακολουθήσουν την «εθνική μυσταγωγία» των ημερών και τους θρησκειοπολιτικούς προβληματισμούς ιεραρχών για την υπεράσπιση των «ιερών και οσίων» της Μακεδονίας μας.

Αν μάλιστα δεν τους βοηθά η ιδιαίτερη γνώση της γλώσσας και της ιστορίας μας, πώς να κατανοήσουν τον λόγο των «στρατηγών»- ένα συνονθύλευμα ανιστόρητων κλισέ και «λεβέντικων» προσβολών- για τους «γυφτοσκοπιανούς» που δεν είναι άξιοι ούτε να «καλιγώσουν τον Βουκεφάλα».

Πως σταθμίζεται και μετριέται σήμερα η σχέση μας με την Πατρίδα και τη θρησκεία;

Εύκολα, όχι επιπόλαια, αλλά με στόχευση κάποιοι ως άτομα και ως οργανωμένοι χώροι, χαρακτηρίζουν απάτριδες, άθεους, ενίοτε κομμουνιστές, όσους έχουν διαφορετική άποψη και προσέγγιση.

Κάποτε κατηγορήθηκε για εισαγωγή «καινών δαιμονίων» στην εκπαίδευση- και απολύθηκε- ο παιδαγωγός Μίλτος Κουντουράς.

Σ’ ένα γράμμα του στον Μυριβήλη γράφει γιατί τον κατηγόρησαν «με είπαν κομμουνιστή, άθρησκο, ανήθικο, αντεθνικό, εμένα που ξόδεψα τη μισή ζωή μου στο στρατό, και το’ παν άνθρωποι που εχόντραιναν τότε εις βάρος μας που πολεμούσαμε παπάδες, ανήθικοι, λαθρέμποροι, σκουλήκια…».

Δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε, του απάντησε ο Μυριβήλης, «για τα μέσα και την ποιότητα της πολεμικής όσων είναι υπέρ των αραχνιασμένων προλήψεων, δασκαλισμών, καθαρευουσιανισμών, βασιλοφρονισμών, και κάθε μούχλας ψυχικής».

Προφητικά προέβλεψε ότι η «άμυνα» από το «καθεστώς του νεοελληνικού μεσαιωνισμού» θα είναι παρούσα πάντα…