Η εικονική πραγματικότητα μέσω ψηφιοποιημένων μηνυμάτων και πλασματικών αναγκών, έχει οδηγήσει τον σύγχρονο «οικιακό άνθρωπο» όπως έλεγε ο Ρουσό μόλις 300 χρόνια πριν, στο να μην βλέπει καν.

Οι αισθήσεις παραχώρησαν τη θέση τους στις χρήσεις. Το ζήτημα της γνώσης και πως αυτή μπερδεύεται με τις φαντασιώσεις δεν είναι κάτι νέο. Η διαφορά είναι ότι από την εποχή των πρωτόγονων οι άνθρωποι παρατηρούσαν. Κοινώς χρησιμοποιούσαν τα ματάκια τους.

Σήμερα στο διαδίκτυο μέχρι και οι «η γη είναι επίπεδη» μαθαίνεις. Βρε λες; Λες να’ ναι επίπεδη και εμείς να παραμυθιαζόμαστε με Πυθαγόρες και Αριστοτέληδες, Κοπέρνικους και Γαλιλαίους.

Και γιατί να μην το πιστέψουμε άλλωστε. Εδώ στην προηγμένη Ευρώπη των λαών πιστέψαμε τα λόγια των γενναιόδωρων θεσμών πως των Ελλήνων οι συντάξεις είναι παχυλές. Αμ’ το άλλο. Που το 1/3 του λαού όταν μιλά για «μάχες» δεν εννοεί του ’21 τους αγώνες ούτε του Αλβανικού μετώπου τις ηρωικές και πένθιμες αλλά εκείνες που δίνουνε του Survivor οι συμμετέχοντες.

Ποιος έχει χρόνο και όρεξη να ψάχνει καμπυλότητες.

Αρκούν οι γραφικότητες. Ριάλιτι και μασημένη τροφή των μίντια, της εποχής το μήνυμα…