Πριν από δύο εβδομάδες λέγαμε καιγόμαστε. Σήμερα λέμε πνιγόμαστε. Πείτε ότι θέλετε για το νομό Ηλείας. Βαρετό πάντως δεν θα τον πείτε σε καμία περίπτωση, γιατί σε τούτο το τόπο ακόμη και οι εναλλαγές της καταστροφής είναι εντυπωσιακές. Χώρια που έτσι μάς θυμούνται και τα μεγάλα ειδησεογραφικά portal. Σε ουκ ολίγες ιστοσελίδες είδαμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα αναρτήσεις για τις (νέες) «καταστροφικές πλημμύρες στην Ηλεία», ακριβώς όπως πριν από λίγο καιρό τα δημοσιεύματα αναφέρονταν στις καταστροφικές φωτιές της. Λογικό. Ανέκαθεν η καταστροφή πουλούσε περισσότερο από την ευημερία.
Αλλά μιας και «καταστροφολογούμε», οφείλω να ομολογήσω πως με μία πρώτη ματιά, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Όχι ότι οι ζημιές που προκλήθηκαν από την έντονη βροχόπτωση η οποία έπληξε την Κυριακή το νομό μας μοιάζουν μικρές. Μέχρι και ζωές κινδύνευσαν και ευτυχώς που είχαμε αίσιο τέλος με την τετραμελή οικογένεια η οποία είχε εγκλωβιστεί στο Στρέφι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχουμε δει πολύ χειρότερες πλημμύρες (μέχρι και τυφώνες) να χτυπούν τα μέρη μας και τουλάχιστον μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που το κακό σταμάτησε εκεί όπου σταμάτησε.
Κατά τα άλλα, Στρέφι, Καρούτες, Πελόπιο, Λαντζόϊ και Σαλμώνη χτυπήθηκαν περισσότερο από την βροχή, ενώ κατολισθήσεις σημειώθηκαν σε Αγία Άννα και Γούμερο. Κάποια δύσμοιρα ζώα πνίγηκαν –σε ορισμένα σημεία η στάθμη έφτανε το μισό μέτρο– και φυσικά μεγάλες εκτάσεις πλημμύρισαν. Τίποτε το καινούργιο και τίποτε μη αντιμετωπίσιμο, αρκεί να πρυτανεύει πάντα η υπευθυνότητα, η οργάνωση και η συνεννόηση.
Και κάτι τελευταίο: Ακραία ή μη, πρέπει κάποια στιγμή να το πάρουμε απόφαση ότι έτσι είναι και έτσι θα είναι. Όχι μόνο επειδή οπουδήποτε στον κόσμο οι αγροτο-κτηνοτροφικές περιοχές είναι εξ’ ορισμού στο έλεος της κακοκαιρίας, αλλά κυρίως επειδή αυτός ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος. Η κλιματική αλλαγή συνιστά πλέον ένα γεγονός πραγματικό το οποίο οι άνθρωποι βιώνουν στην καθημερινότητά τους και όχι μόνο σε επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες. Και επειδή η επίλυση ή μη του ζητήματος υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά όρια της μικρής μας επαρχίας –τί να σου κάνουν οι Ηλείοι όταν κοτζάμ πλανητάρχης έχει αποδεσμεύσει με το έτσι θέλω την χώρα του από τέτοιες σκοτούρες–, μόνο η επαρκής προετοιμασία μπορεί να μας διασώσει ή έστω να μας προφυλάξει˙ όχι μόνο από την Χάρυβδη, αλλά κι από την Σκύλλα.
