Στα ίδια μέρη…
Ε λοιπόν, μου προκαλεί τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι άνθρωποι έμπειροι στον πολιτικό στίβο, επιχειρούν να ηγηθούν ενός νέου κομματικού φορέα ή παράταξης, αλλά δεν μπαίνουν καν στον στοιχειώδη κόπο να εγκαινιάσουν αυτό το «νέο», έστω στο επίπεδο του λόγου.
Και εξηγούμαι: κατηφόρισε την Κυριακή στα μέρη μας ο Γιώργος Καμίνης, ο καθόλα σεβαστός δήμαρχος Αθηναίων και εκ των βασικών διεκδικητών της αρχηγίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Ο αριθμός και μόνο όσων βρέθηκαν εκείνο το απόγευμα στα γραφεία της περιφέρειας, επιβεβαιώνει και τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες θέλουν τον κ. Καμίνη να έρχεται δεύτερος, πίσω μόνο από την κα Γεννηματά.
Ωστόσο, και ο θερμότερος οπαδός του δημάρχου, θα δυσκολευόταν να αρνηθεί ότι δεν ειπώθηκε δα και τίποτε το συνταρακτικό. Θέλω να πω, εντάξει με την ενότητα αλλά βρε παιδιά, δεν είστε ούτε δύο, ούτε τρεις, ούτε τέσσερις αλλά δέκα νοματαίοι όλοι όσοι διεκδικείτε εκείνη την έρμη την καρέκλα.
Εδώ δεν μπορείτε καλά καλά να τα βρείτε μεταξύ σας. Θα τα βρείτε με τους άλλους; Κι έπειτα, γιατί τόση κάψα για ενότητα, όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι η γραμμή κάθε κόμματος καθορίζεται ουσιαστικά από τον αρχηγό του;
Κατά συνέπεια, θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να ακούσουμε από τα χείλη του κ. Καμίνη, τί το διαφορετικό κομίζει ο ίδιος σε σχέση με τους συνυποψηφίους του. Ωραίο το «κάνουμε μία παράταξη μεγάλη, ενωμένη, για να ενώσει τη χώρα» και να γίνουμε όλοι ένα γενικώς, αλλά επί της ουσίας, δεν λέει τίποτα.
Δεν ισχυρίζομαι (περισσότερο επειδή δεν θέλω να το πιστέψω) ότι ο δήμαρχος δεν έχει πέντε πράγματα να πει ή δύο τρεις βασικές κατευθυντήριες γραμμές για το πώς οραματίζεται το αύριο της χώρας και βέβαια τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε ο νέος πολιτικός φορέας να έχει σημαντική συμβολή σε αυτό.
Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που δεν είναι εξαρχής ξεκάθαρο τι θέλουν να φτιάξουν, μεταθέτοντας τα περαιτέρω για αργότερα. Γιατί η αλήθεια είναι –και εδώ θα συμφωνήσω με τον δήμαρχο– ότι ενέχει όντως μία ιστορική διάσταση η πρόκληση του σχηματισμού μίας κεντροαριστεράς, αυθεντικής, μάχιμης και κυρίως ικανής να δώσει λύσεις στις δύσκολες εξισώσεις του εθνικού μας προβλήματος.
