«Τα όρια του λόγου μας, τα όρια του κόσμου μας». Αναρωτιέμαι αν αυτά τα όρια αρχίζουν και τελειώνουν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στη ανήλεη μείωση μισθών και συντάξεων, στη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, στη διανομή μέρους των υπέρ- πλεονασμάτων και κοινωνικών μερισμάτων. Αν το αίνιγμα εξόδου από τον μνημονιακό κανιβαλισμό, το αίνιγμα προοπτικής και ελπίδας απαιτεί η σημερινή κυβέρνηση να έχει μοιραία τα χαρακτηριστικά του Οιδίποδα.

Που αφού έλυσε το αίνιγμα της σφίγγας αναγκάστηκε να σκοτώσει τον πατέρα του- δηλαδή αξίες και αρχές- και να παντρευτεί τη μάνα του- δηλαδή την εξουσία-.

Αν μετά από τρία χρόνια το «στοίχημα»- έστω και με απώλειες- παραμένει ακόμα ζωντανό.

Αν απλώς έγιναν συμβιβασμοί ή σήμερα είναι και αυτή συμβιβασμένη και υποταγμένη.

Αν η οδός εξόδου είναι ακόμα ανοιχτή…