Κλοτσάω το χρόνο. Η αντίστροφη μέτρηση για το 2018 άρχισε και οι δυσοίωνες προβλέψεις δίνουν και παίρνουν. Οι σύγχρονες Πυθίες ήδη εξέδωσαν τους πρώτους χρησμούς απαισιοδοξίας.

Οι ΗΠΑ του Τραμπ επιστρέφουν στο απομονωτισμό και βάζουν πάλι μπουρλότο στο Παλαιστινιακό, η Μέρκελ κάνει δε κάνει κυβέρνηση, στην Ιταλία οι «πεντάστεροι» ανέρχονται στην εξουσία και στέλνουν το ευρώ στην εξορία και η φτωχή Ελλάς παρά τις εφτάχρονες επώδυνες προσπάθειες, να αναζητά ακόμα εναγωνίως την καθαρή έξοδο από το τούνελ της κρίσης διαγωνίως.

Ένας πληθωρισμός εκτιμήσεων σε μαύρους καιρούς υποτιμήσεων. Του κόσμου τα παράλογα φαίνονται λογικά, οι σουρεαλιστικές καταστάσεις διαδέχονται τις σχιζοφρενικές και αναγκάζουν την πραγματικότητα να το βάζει στα πόδια.

Δεν είναι τα ενδεχόμενα που τρομάζουν, αν και κάνουν τη δουλειά τους, τη φανερή και τη λαθραία, είναι η σειρήνα της αβεβαιότητας που εξακολουθεί να σφυρίζει πάνω σε μια κοινωνία που βογκά. Το μέλλον εκδικείται. Δυστυχώς όχι πάντα αυτούς που μας στέρησαν το παρόν…