Στα ίδια μέρη…

Η ψήφος δεν είναι αστείο, ούτε οι εκλογές πανηγύρι. Η ψήφος καθορίζει τις τύχες της χώρας και του λαού. Εκλέγει αυτούς που θα κυβερνήσουν αλλά (συνήθως το ξεχνούμε) και εκείνους οι οποίοι αντιπολιτεύονται. Βεβαίως, είναι δικαίωμα του κάθε ψηφοφόρου να αποφασίζει αυτό που θέλει, επειδή το θέλει, ανεξάρτητα από τα κριτήρια τα οποία χρησιμοποίησε, αν χρησιμοποίησε. Άλλωστε, σε τέσσερα χρόνια –κατά κανόνα σε πολύ λιγότερο– μπορεί να αλλάξει γνώμη και ψήφο.

Εν προκειμένω, την επιλογή Λεβέντη, μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορώ να την αντιμετωπίσω από τους 186.457 συμπολίτες μας. Δηλαδή τι είδαν στο πρόσωπο του γνωστού και μη εξαιρετέου όλα αυτά τα χρόνια από τις τηλεοπτικές του εκπομπές Βασίλη Λεβέντη, πέρα από έναν απολύτως γραφικό και ασυνάρτητο τύπο;

Μάλλον αυτήν ακριβώς την διάσταση θα πρέπει να επέλεξαν να αναδείξουν οι περισσότεροι εκ των ψηφοφόρων του, στο πλαίσιο ενός θολού σκεπτικού γενικότερης υποτίμησης και γελοιοποίησης της Βουλής. Θα τους στενοχωρήσω αλλά η Βουλή γελοιοποιείται κυρίως όταν αυξάνεται το διαχρονικό ποσοστό των γελοίων (ανεξαρτήτως κόμματος) που κάθονται στα έδρανά της. Ο βαθμός και το είδος της γελοιότητας ωστόσο ποικίλλει.

Ο Βασίλης Λεβέντης είναι ένας αλλοπρόσαλλος πολιτικός, ο οποίος κάθε φορά που βρίσκεται ενώπιον μικροφώνου λέει, κατά το κοινόν, ότι του κατέβει, όπως έπραξε και στην τελευταία φιλοσοφημένη και τυπικά τεκμηριωμένη τοποθέτησή του, με αφορμή το σχέδιο νόμου για την αλλαγή φύλου: «Το να αλλάζει ο άνθρωπος τη φύση του, είναι ανώμαλα πράγματα…. δεν είναι πράγματα ωραία κ. πρόεδρε της Βουλής», είπε ο Βασίλης Λεβέντης.

Ο Νίκος Βούτσης, ο οποίος εκείνη την στιγμή καθόταν δίπλα από τον προεδρεύοντα, του απάντησε ότι «είναι ωραία πράγματα», και τότε ο Βασίλης Λεβέντης εξερράγη ως συνήθως λέγοντας: «Ντροπή σας. Θέλουμε δημοκρατία και μια θέση της εκκλησίας, ο Παπαφλέσσας πολέμησε, όχι ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης», πρόσθεσε.

Δεν ήταν το μοναδικό περιστατικό πολιτικής ασυναρτησίας και αβροφροσύνης που έλαβε χώρα τις δύο αυτές ημέρες τις οποίες συζητήθηκε το πολύκροτο σχέδιο νόμου. Τουλάχιστον όμως σε ό,τι αφορά στο φαινόμενο «Λεβέντη», αν στις επόμενες εκλογές το κόμμα του καταφέρει να συγκεντρώσει ξανά πάνω από 3%, μπορούμε να ισχυριστούμε πως οι ψηφοφόροι του δεν νιώθουν καμία ντροπή για την παρουσία του στο κοινοβούλιο, κι ας μην είναι η χειρότερη εντός των τειχών της.