Οι όροι του «βελούδινου διαζυγίου» Ευρώπης – ΔΝΤ και της, κατά το δυνατόν, ανώδυνης απεμπλοκής του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα αναζητούνται στην συνάντηση της Άνγκελα Μέρκελ με την Κριστίν Λαγκάρντ.

Όλες οι πληροφορίες, τόσο από το Βερολίνο όσο και από τις Βρυξέλλες, δείχνουν ότι η πολιτική απόφαση της μη χρηματοδοτικής εμπλοκής του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα είναι πλέον ειλημμένη. Την απόφαση αυτή, δε, φαίνεται να βλέπει θετικά και η ελληνική κυβέρνηση η οποία, σταθμίζοντας τα δεδομένα, θεωρεί πως η επίδραση που θα έχει η μη συμμετοχή του ΔΝΤ στην συμφωνία για το χρέος θα είναι διαχειρίσιμη ενώ, στον αντίποδα, θα εκλείψει ο πιο σκληρός έως τώρα παράγοντας πίεσης υπέρ της διαρκούς λιτότητας.

Η συναίνεση του Βερολίνου σ’ αυτήν την προοπτική εκπορεύεται από την κατηγορηματική άρνηση της συντηρητικής, κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της Γερμανίας να αποδεχθεί το εύρος των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους που ζητά το Ταμείο, όπως δήλωσε ευθέως χθες και ο εκπρόσωπος των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών στην επιτροπή Προϋπολογισμού της Βουλής Έκχαρντ Ρέμπεργκερ.

«Το τίμημα για μια συμμετοχή είναι υπερβολικό», δήλωσε ο κ. Ρέμπεργκερ, «μιας και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητά από την γερμανική βουλή να εγκρίνει ελαφρύνσεις ύψους περίπου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σε περίπτωση που γίνει δεκτός αυτός ο όρος, τότε εμείς από την πλευρά μας δεν θα επιμείνουμε στη συμμετοχή του ΔΝΤ και έτσι το τρίτο πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί χωρίς το Ταμείο».

Σ’ αυτό το πλαίσιο, κι εάν δεν υπάρξει θεαματική ανατροπή, εκείνο που πλέον αναζητείται είναι η φόρμουλα μιας ομαλής απεμπλοκής – ήτοι, η φόρμουλα με βάση την οποία το ΔΝΤ θα διατηρήσει απλό ρόλο τεχνικού συμβούλου στην μεταμνηνονιακή εποπτεία αλλά, ταυτοχρόνως, θα στείλει κι ένα σήμα μεσοπρόθεσμης έστω βιωσιμότητας του χρέους που θα διασφαλίζει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και την ομαλή επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές.

Η διαμόρφωση αυτής της συμφωνίας επρόκειτο να αποτελέσει, κατά τις πληροφορίες, το κεντρικό θέμα και της συνάντησης Λαγκάρντ – Μέρκελ, με στόχο την οριστικοποίηση της τελικής λύσης έως το Eurogroup της 21ης Ιουνίου. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, εκείνο που ζητά το Ταμείο προκειμένου να χαρακτηρίσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο, τουλάχιστον έως το 2035 είναι επιμήκυνση των δανείων του EFSF το λιγότερο κατά 8 έτη, έναντι μιας δεκαετίας που ήταν η αρχική του αξίωση. Το Βερολίνο είναι αρνητικό, παρ’ ότι αποδέχεται πλέον πενταετή επιμήκυνση έναντι τριών ετών που ήταν η αρχική του θέση.

Προκειμένου να γεφυρωθεί αυτή η απόσταση, ο ESM έχει βάλει στο τραπέζι την παράλληλη πρόταση για εξαγορά του δανείου – ή έστω του μεγαλύτερου μέρους του – που εξακολουθεί να οφείλει η Ελλάδα στο ΔΝΤ. Μια τέτοια κίνηση, αφ’ ενός θα μείωνε το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους αφού τα επιτόκια του ΕSM είναι πολύ πιο χαμηλά από εκείνα του ΔΝΤ, ενώ ταυτόχρονα θα περιόριζε συνολικά, και ποιοτικά, το βάρος του χρέους δίνοντας αυξημένα περιθώρια ευελιξίας στο Ταμείο κατά την σύνταξη της έκθεσης βιωσιμότητας.

Ωστόσο, στην τελευταία συνεδρίαση του Washington Club η γερμανική πλευρά φέρεται να ήταν αρνητική και στην προοπτική της εξαγοράς, καθώς η επιδίωξη του Βερολίνου είναι να διατηρήσει το Ταμείο – έστω και από θέση συμβούλου – ρόλο ενεργού πιστωτή. Εδώ, εντοπίζεται πλέον και το σημείο στο οποίο αναζητείται η «πολιτική υπέρβαση», όπως λέει χαρακτηριστικά πηγή κοντά στην διαπραγμάτευση, και μένει να φανεί εάν οι προϋποθέσεις γι’ αυτή την υπέρβαση θα διαμορφωθούν σήμερα στο Βερολίνο.

Πηγή: tvxs.gr