Οι δύο καλλιτέχνες αφιέρωσαν την συναυλία τους στον Μάνο Ελεθερίου
Ένα πραγματικά υπέροχο μουσικό ταξίδι με τα ωραιότερα τραγούδια της ελληνιής δικσογραφίας, αγαπημένα, διαχρονικά, που μας έκαναν να ερωτευτούμε, να αγαπήσουμε, να σιγοτραγουδήσουμε με τις παρέες μας, μας χάρισαν το βράδυ της Παρασκευής στο κατάμεστο θέατρο Φλόκα, ο Γιώργος Νταλάρας με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, παρασύροντας το κοινό σε μια βραδιά μαγική! Οι δύο καλλιτέχνες, αφιέρωσαν την συναυλία τους στην Αρχαία Ολυμπία που ήταν ενταγμένη στο Φεστιβάλ, στον μεγάλο Μάνο Ελευθερίου , χρόνια προσωπικό φίλο και συνεργάτη και μέντορά τους. Όπως ειπε και ο Γιώργος Νταλάρας «πρόλαβε να δραπετεύσει στους ουρανούς πριν ζήσει την μεγάλη τραγωδία με τις φωτιές στην Αττική που θα τον συγκλόνιζε», ενώ ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας τραγούδησε και αφιέρωσε στον Μάνο «Τον Άμλετ της σελήνης» σε στίχους Μ. Ελευθερίου και μουσική Θ. Μικρούτσικου, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης στο κοινό τραγουδώντας τα ένδοξα Παρίσια «Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα, Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί…».
Οι δύο κορυφαίοι τραγουδιστές που συναντήθηκαν για πρώτη φορά πριν από τρεις δεκαετίες περίπου, παρότι οι μουσικές καταβολές τους ήταν διαφορετικές, απέδειξαν ότι το «πάντρεμα» της μουσικής και των τραγουδιών τους που αγκάλισαν το σύνολο σχεδόν της δισκογραφίας τους, ήταν όχι μόνο επιτυχημένο, αλλά είχε ένα θετικότατο αντίκτυπο στο κοινό. Δύο διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικές αφετηρίες που σεβάστηκαν και έδωσαν χώρο ο ένας στην δουλειά του άλλου, τραγούδησαν και ο καθένας μόνος του και οι δυο μαζί, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο. Πιο επικοινωνιακός ο Λαυρέντης, ήταν εκείνος που κάλεσε τον κόσμο να έρθει στη σκηνή και να τραγουδήσει δίπλα τους για να μην νοιώθουν μοναξιά, που ζήτησε να φωτίσουν με τα… κινητά τους – αλλάζουν βλέπετε οι εποχές, κάποτε κρατάγαμε στις συναυλίες αναπτήρες αναμμένους – τα πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια του, όπως τον ‘Τιτανικό», το «Πεθαίνω για σένα» ή το «Διδυμότειχο μπλουζ». Ο Νταλάρας , αειθαλής με την κρυστάλλινη φωνή του ήταν αυτός που απογείωνε στο τέλος τα τραγούδια και ξεσήκωσε τον κόσμο με το λαϊκό του ρπερτόριο στο δεύτερο μέρος της συναυλίας, που ξεκίνησε με το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» και τελείωσε με πολύ… τρέλα και όλον τον κόσμο να τραγουδά το «Γάτο’!
Αν και πολλοί – μεταξύ αυτών και εγώ- ήταν αρχικά επιφυλακτικοί γι αυτήν την συνεργασία, τελικά η χημεία των δύο καλλιτεχνών ήταν παραδόξως απόλυτη και είχε αντίκρισμα στο κοινό! Υπέροχη φωνή και παρουσία η μοναδική γυναίκα της παρέας, η Μιρέλα Πάσχου με το ακορντεόν της αλλά και ο Ιταλός Steve Tesser που τραγούδησε στα Ιταλικά μια διασκευή του Μπρέγκοβιτς.
Το σίγουρο είναι ότι Νταλάρας και Μαχαιρίτσας κατάφεραν να αφήσουν το κοινό τους χνάρι στο ελληνικό τραγούδι με αυτήν τους την συνεργασία, πλάι στο ήδη μοναδικό αποτύπωμα του καθενός που σφραγίζει την ελληνική δισκογραφία. Φύγαμε από το θέατρο Φλόκα «γεμάτοι», δεν υπήρξε κανένα από τα αγαπημένα μας τραγούδια που δεν ακούσαμε, σε ένα πλούσιο τρίωρο σχεδόν καλλιτεχνικό πρόγραμμα που ξεσήκωσε τον κόσμο, που τραγούδαγε και χόρευε στις κερκίδες και στην σκηνή…
