Στην περίφημη οδό Λιστόν στη Σπιανάδα (κεντρική πλατεία της Κέρκυρας, η μεγαλύτερη στην Ελλάδα), πριν από την ένωση των Επτανήσων, σύχναζε αποκλειστικά η κερκυραϊκή αριστοκρατία, της «χρυσής βίβλου» (του περίφημου Libro d’ oro) ενώ οι ποπολάροι περνούσαν από απέναντι και «κιαλάριζαν» εξ αποστάσεως.

Κάτι ανάλογο ισχύει και με τις λίστες φοροαποφυγής των παραδείσιων νήσων στις οποίες μόνο οι «εκλεκτοί» αυτού του κόσμου έχουν το προνόμιο να «σουλατσάρουν».

Κι αν θέλουμε να αναφερθούμε και σε… ηχητικές ομοιότητες η ληστοκρατία στη χώρα μας κράτησε περίπου έναν αιώνα, από τον Όθωνα μέχρι τον μεσοπόλεμο.

Ελπίζω να μην είναι ανάλογης διάρκειας και η σημερινή λιστοκρατία, με τις λίστες φοροδιαφυγής που πάνε και έρχονται τα τελευταία χρόνια. Και να μην έχει ιδιαίτερο συμβολισμό το γεγονός ότι στη ληστοκρατία έβαλε τέλος ένας Βενιζέλος, ενώ τη λιστοκρατία ένας άλλος Βενιζέλος την έβαλε στο συρτάρι και εκεί παραλίγο να ξεχαστεί αν κάποιοι άλλοι δεν την θύμιζαν.

Τώρα αν από τις σημερινές λίστες προκύψουν όβολα για τον κρατικό κορβανά κρατώ μικρό καλάθι. Πολύ φοβάμαι ότι είναι για να χορταίνουνε τα μάτια ψάρια και η κοιλιά περίδρομο…