Με την ψήφιση των τελευταίων προαπαιτούμενων η Βουλή των Ελλήνων «υπερψήφισε το οριστικό τέλος των μνημονίων» φορτώνοντας τον καινούργιο χρόνο από νωρίς με πολλές προσδοκίες.

Ο Αύγουστος πιο συγκεκριμένα έγινε ο μήνας που θερμαίνει τις ελπίδες της κυβέρνησης, πως η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια κι θα είναι η αρχή μιας διαφορετικής- πιο αισιόδοξης- πορείας.

Στην απέναντι πλευρά, η αντιπολίτευση είναι βέβαιη πως η κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη επιλογή από τον α προκηρύξει εκλογές. Ίσως είναι η τελευταία της ελπίδα να δικαιωθεί η επαναλαμβανόμενη πρόβλεψη όλα αυτά τα χρόνια πως «οσονούπω επίκεινται εκλογές».

Τελικά ποιος έχει δίκιο; Η αντιπολίτευση που προβλέπει Αρμαγεδώνες ή η κυβέρνηση που «βλέπει» βελτίωση σε πολλά μεγέθη της οικονομίας;

Διαβάζοντας τα διεθνή μέσα ενημέρωσης που είναι υπεράνω υποψίας για ροπή προς τον ριζοσπαστισμό προβληματίζομαι. Γιατί αυτά τα δίκτυα που δεν χρωστούσαν καλή κουβέντα για την Ελλάδα και την κυβέρνηση της γράφουν τώρα κολακευτικά σχόλια;

Ακούω επίσης τις αναλύσεις και δηλώσεις των αξιωματούχων των Βρυξελλών που στο παρελθόν ήταν πολύ τσιγκούνηδες στους επαίνους και παρατηρώ ότι σήμερα έιναι εξαιρετικά γενναιόδωροι.

Αποτελούν όλα αυτά «ασκήσεις τακτικής» από την πλευρά των δανειστών ή είναι θέμα διαφορετικής εκτίμησης που εστιάζεται σε πραγματικά δεδομένα;

Θα εισέλθουμε στη μετά- Αυγουστιάτικη περίοδο εξαντλημένοι και απογοητευμένοι όπως υποστηρίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή θα είναι η αρχή της δικαίωσης των θυσιών των Ελλήνων, όπως πιστεύει η κυβέρνηση;

Όπως και να χει ο Αύγουστος είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά θα ανεβάσει στα ύψη την πολιτική και κοινωνική θερμοκρασία…