Η ζωή προχωρά, με ή χωρίς εμάς, λέει ένα παλιό ρητό. Κάθε μέρα μπορεί είναι μία μέρα κερδισμένη ή μία μέρα χαμένη. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει. Το ζήτημα κάθε φορά είναι τί κάνει τη διαφορά…

Ας ξεκινήσουμε όμως από τους παράγοντες της εξίσωσης: Ο χώρος; Η Ελλάδα. Ο χρόνος; Το σωτήριον έτος 2017. Η ιδιότητα; Πολλές, αλλά κατά βάση γονιός. Όλοι όσοι «το έπαθαν», έμαθαν ότι δεν είναι πια ο Τάσος, η Ελένη, ο Πέτρος, η Δήμητρα, αλλά ετεροπροσδιοριζόμενες ψυχές, με κέντρο αναφοράς το παιδί ή τα παιδιά τους.

Καταρχάς, η απόφαση και μόνο να κάνεις ένα παιδί και να δημιουργήσεις οικογένεια, έφτασε στην εποχή της μεγάλης ύφεσης να θεωρείται πράξη ηρωική. Λες και η χώρα δεν αντιμετώπιζε ήδη από τα χρόνια της αφθονίας οξύτατο πρόβλημα υπογεννητικότητας. Αλλά όπως λένε και στο χωριό μου, αν είναι να κάνεις μία δουλειά, κάν’ τη σωστά.

Είναι αυτονόητο ότι το βασικότερο και σημαντικότερο καθήκον ενός γονιού είναι να εξασφαλίζει τα προς το ζην για την οικογένειά του. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η διαρκής αγωνία, που τα τελευταία χρόνια έχει καταστεί αγώνας ζωής και θανάτου για το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, φαίνεται να επιδρά πλέον αρνητικά στα παιδιά.

Διότι είναι άλλο πράγμα να τους δίνεις να καταλαβαίνουν με διάφορες αφορμές ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, και άλλο να ισοπεδώνεις, έστω κι άθελά σου, την συναισθηματική και πνευματική τους ανάπτυξη. Ιδιαίτερα σε σχέση με τις πολύ μικρές ηλικίες, τι κρίμα είναι μεγάλο εφόσον αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα απ’ όσα αντιλαμβανόμαστε εμείς για αυτά.

«Στους γονείς μου οφείλω το ζην και στον δάσκαλό μου το εύ ζην». Κοντά τρεισήμισι χιλιετίες μετά, τούτη η φράση εξακολουθεί να είναι το ίδιο σοφή και το ίδιο επίκαιρη. Τα προς το ζην πάνε μαζί με το εύ ζην. Και μπορεί η συγκυρία να είναι αρνητική, αλλά γύρω μας εξακολουθούν να συμβαίνουν απίθανα πράγματα που ομορφαίνουν και δίνουν νόημα στη ζωή.

Σε πείσμα των καιρών, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και το Camera Zizanio, δίνουν για μία ακόμη χρονιά το στίγμα της νεανικής έμπνευσης και της παιδικής δημιουργικότητας. Στις 2 Δεκεμβρίου ξεκινά στον Πύργο μία εβδομάδα-νησίδα πολιτισμού για μικρούς και μεγάλους σε πόλεις και χωριά όλης της περιφέρειας. Ας μην την αφήσουμε να πάει στράφι. Ας αφήσουμε επιτέλους όλα τα ζιζάνια ν’ ανθίσουν!