Στα ίδια μέρη…
Προσωπικά δεν μου έκανε ποτέ. Ήταν λίγο «σταλινική» για τα γούστα μου. Όχι ως προς την ιδεολογική τοποθέτηση αλλά ως προς το ύφος, την συμπεριφορά και τον λόγο. Ωστόσο είχα πάντοτε τις επιφυλάξεις μου καθώς συνηθίζω να ακούω με προσοχή όσους αντιλέγουν, ιδιαίτερα αν τρέφω κάποια εκτίμηση για το πρόσωπό τους. Νομίζω όμως ότι μετά τα θλιβερά γεγονότα του Διστόμου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο εξής θα έχει πολύ λιγότερους υποστηρικτές.
Κατά την επίσημη τελετή του ιστορικού και μαρτυρικού δήμου Διστόμου για την επέτειο της σφαγής στις 10 Ιουνίου του 1944, όταν οι Ναζί εκτέλεσαν εκατοντάδες Έλληνες, η Ζωή Κωνσταντοπούλου προσπάθησε να εμποδίσει τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι. Τότε επενέβη ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος προηγουμένως είχε ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης και πήρε από το χέρι τον Γερμανό πρέσβη «για να την παρακάμψει». Δεν θα αναφερθώ καν στο γεγονός ότι με το νέο σόου που έστησε μπας και τσιμπήσει κανένα ψηφαλίκι τζάμπα αντίστασης, η πρόεδρος της «Πλεύσης» ανάγκασε έναν 94χρονο να σηκωθεί από τη θέση του προκειμένου να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Το χειρότερο όμως, το οποίο είναι απολύτως ενδεικτικό του πολιτικού της χαρακτήρα και του τρόπου σκέψης της, είναι η επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του Μανώλη Γλέζου, κατηγορώντας τον ότι προτίμησε να βάλει ο ίδιος με τα χέρια του τη σημαία του κατακτητή πάνω στο μνημείο των θυμάτων! Στη συνέχεια επανήλθε για να προσθέσει ότι «η αντίσταση δεν μονοπώλιο των ηρώων» και άλλα τέτοια βαθυστόχαστα.
Πως τα λέει αυτά; Πως τα υποστηρίζει; Με τι «εγώ»; Τολμά να συγκρίνει το δικό της με του Γλέζου; Και εντέλει ο τελευταίος έχει τον πρώτο λόγο να ακουμπά τη σημαία της Γερμανίας, εφόσον ήταν εκείνος που κατέβασε τη ναζιστική και μάλιστα φροντίζοντας να αιτιολογήσει επαρκέστατα τη στάση του: «Το παιδί του εγκληματία, όσα εγκλήματα κι αν έχει κάνει ο πατέρας και η μάνα του, δεν ευθύνεται για αυτά». Με αυτά τα απλά και κατανοητά λόγια ο Γλέζος βύθισε οριστικά τον δήθεν πατριωτισμό της Κωνσταντοπούλου. Συνεπώς δεν θα αποτελεί έκπληξη αν σύντομα βυθιστεί πρόωρα και η κομματική της πλεύση.
