Καμία Ηλειακή εταιρία δεν πήρε έργο από εκείνα που δημοπράτησαν οι δήμοι

Σχεδόν… 10 ολόκληρα χρόνια από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2017, χρειάστηκαν για να «ανοίξει» το Ταμείο Μολυβιάτη που αιμοδότησαν από το υστέρημά τους  χιλιάδες απλοί άνθρωποι από όλον τον κόσμο, με μοναδικό στόχο να συμβάλλουν στην αποκατάσταση των καταστροφών, αφού τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν είτε παρέμεναν σε κάποιο τραπεζικό λογαριασμό, είτε κάλυψαν  άλλες «τρέχουσες» ανάγκες της χώρας.

Ωστόσο, μετά από πολλές παλινωδίες και πολύχρονη καθυστέρηση, το «Ταμείο Μολυβιάτη» επιτέλους άνοιξε και πλέον ένα μέρος του θα διατεθεί στους πληγέντες από τη φωτιά δήμους του νομού για να κατασκευαστούν αναγκαία κατά την κρίση τους έργα συνολικού προϋπολογισμού περίπου 14 εκ. ευρώ σε πρώτη φάση με βάση την απόφαση αξιολόγησής τους από την Εκτελεστική Επιτροπή της Περιφέρειας το Σεπτέμβρη του 2016.

Πολλά από αυτά τα έργα έχουν ήδη δημοπρατηθεί από τους δήμους και βρίσκονται στην διαδικασία ολοκλήρωσης του πρακτικού δημοπράτησης, ενώ άλλα δημοπρατούνται το επόμενο διάστημα.

Ως εδώ όλα ακούγονται καλά, τα έργα θα γίνουν και θα ωφεληθούν από αυτά οι πολίτες μόλις ολοκληρωθούν, όμως η λογική της υλοποίησης έργων από το πολυσυζητημένο «Ταμείο Μολυβιάτη» είχε και μια άλλη έννοια, αυτή της οικονομικής ενίσχυσης του κατασκευαστικού και οικοδομικού κλάδου της Ηλείας που βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση λόγω της κρίσης και η ανεργία σε όλους τους συναφείς κλάδους, έχει χτυπήσει «κόκκινο».

Έτσι κι ενώ κανείς θα περίμενε ότι τα έργα του «Ταμείου Μολυβιάτη» θα απευθύνονταν στην Ηλεία για την Ηλεία, για να ενισχύσουν την τοπική οικονομία και να βρουν δουλειά εκατοντάδες άνθρωποι που εμπλέκονται στον οικοδομικό και κατασκευαστικό κλάδο και που περίμεναν 10 χρόνια γι αυτό, συνέβη το εξής παράδοξο: Σχεδόν καμία Ηλειακή κατασκευαστική εταιρία δεν πήρε έργο από τους δήμους στις δημοπρασίες που έγιναν και μειοδότες αναδείχθηκαν με σκανδαλώδεις εκπτώσεις που έφτασαν και το 60%, εταιρίες «αλεξιπτωτιστές» εκτός Ηλείας!

Και εδώ εκτός από το «ηθικό» κομμάτι μπαίνουν και άλλα ερωτήματα. Όπως, με τόσο μεγάλες εκπτώσεις, πόσο άρτια κατασκευαστικά θα είναι αυτά τα έργα έτσι ώστε να έχει το προσδοκώμενο οικονομικό όφελος και ο μειοδότης εργολάβος; Ποια είναι η στήριξη της τοπικής οικονομίας από τους δήμους την στιγμή που εργατικό δυναμικό και υλικά θα έρθουν όλα από άλλες περιοχές;

Αν λοιπόν υπάρχει καιρός να «διορθώσουν» οι δήμοι το «λάθος» και να επαναξιολογήσουν την κατάσταση, ας το κάνουν πριν να είναι αργά…